مطالعات انتقال رسوب روی بستر ته نشین شده – مروری برکارهای گذشتگان
محل انتشار: همایش ملی علوم مهندسی آب و فاضلاب
سال انتشار: 1391
نوع سند: مقاله کنفرانسی
زبان: فارسی
مشاهده: 907
فایل این مقاله در 9 صفحه با فرمت PDF قابل دریافت می باشد
- صدور گواهی نمایه سازی
- من نویسنده این مقاله هستم
استخراج به نرم افزارهای پژوهشی:
شناسه ملی سند علمی:
NCWWE01_063
تاریخ نمایه سازی: 6 شهریور 1392
چکیده مقاله:
سیستمهای فاضلاب بر اساس مفهوم خودشویی که رسوبات به طور پیوسته بدون ته نشینی انتقال می یابد، طراحی شده اند. باتوجه به طبیعت تناوبی جریان، ته نشینی مواد جامد در فاضلاب ها بویژه در جریان های کم مثل فروکش جریان یا جریان هوایخشک، می تواند اتفاق بیفتد. سیستم های فاضلاب با گرادیان های تقریبا صاف، تمایل به افزایش بستر ته نشین شده ثابت بخصوصدر طول جریان هوای خشک، دارند. لاپلاس و همکاران ( 1992 ) گزارش کردند وقتی که انتقال رسوب به صورت بار بستر اتفاق میافتد عمق ته نشینی تا جایی که به یک سطح تعادل برسد، با زمان افزایش می یابد. با توجه به این حقیقت که جلوگیری از ته نشینیرسوب تقریبا غیر ممکن است، مفهوم عمق ته نشینی محدود در طراحی فاضلاب ها توسط می و همکاران ( 1989 ) و ایکرز(1991 ) توسعه یافت. در این مقاله مطالعات تجربی بر روی انتقال رسوب در لوله های با بستر ته نشین شده ارائه شده است.
نویسندگان
عیسی ابتهاج
دانشجوی کارشناسی ارشد عمران آب دانشگاه رازی کرمانشاه
حسین بنکداری
دانشیار گروه مهندسی عمران دانشگاه رازی کرمانشاه
مراجع و منابع این مقاله:
لیست زیر مراجع و منابع استفاده شده در این مقاله را نمایش می دهد. این مراجع به صورت کاملا ماشینی و بر اساس هوش مصنوعی استخراج شده اند و لذا ممکن است دارای اشکالاتی باشند که به مرور زمان دقت استخراج این محتوا افزایش می یابد. مراجعی که مقالات مربوط به آنها در سیویلیکا نمایه شده و پیدا شده اند، به خود مقاله لینک شده اند :