بازتاب هفت مقام عرفانی در دیوان حافظ شیرازی

عرفان طریقهای است که برای دستیابی و شناسایی حقایق هستی و پیوند و ارتباط انسان با حقیقت برشهود و اشراق و وصول و اتحاد با حقیقت تکیه دارد و طیف گستردهای از اندیشه شاعران را در سرزمین هاو فرهنگهای گوناگون به خود مشغول ساخته است. شناخت مسائل مربوط به عرفان وتصوف و به تبع آنعارفان و صوفیان ما را در فرهنگ ایرانیان یاری میکند؛ زیرا عرفان وتصوف چنان با فرهنگ ما درآمیختهاست که بیتوجهی به آن بیتوجهی به همه مفاخر فرهنگی و پشتوانههای علمی، ادبی کشور عزیز ماست لذاشناخت بیش از پیش این عارفان بزرگ ضروری به نظر میرسد. حافظ شیرازی شاعر معروف ادب فارسی، درنقطه عطف شعر عرفانی ایران قرار دارد. جایگاه عرفان در اشعار حافظ غیرقابل انکار است. در اشعار حافظبسیاری از مسائل انسانی اخلاقی دینی و اجتماعی تحتتاثیر مسئله عرفان است. دیوان حافظ شیرازی پر ازنظرات و دیدگاههای عرفانی است. او توانسته است با قلم زیبا، دیوان شعری خویش را که مالامال از مسائلعارفانه است در سراسر دیوان اشعارش مخاطب را به اندیشههای متعالی و عرفانی دعوت کند. در این مقالهکه با روش توصیفی و تحلیلی و بر مبنای مطالعات کتابخانهای صورت گرفته است بر آن است که به بررسیو بازتاب عرفان و هفت مقام عرفانی در دیوان حافظ شیرازی بپردازد.

کلیدواژه ها:

عرفان ، حالات عرفانی ، مقامات عرفانی ، حافظ شیرازی