نقش پیش آماده سازی ایسکیمیک بر برخی از جنبه های عملکرد ورزشی: یک مقاله مروری

پیش آماده سازی ایسکمیک (IPC) روش نسبتا جدید و غیرتهاجمی شامل اعمال محدودیت جریان خون و برقراری مجدد آن در یک اندام مشخص، مانند دست یا پا، با استفاده از کاف فشارسنج است. هدف اصلی این روش، آماده سازی بدن برای مقابله با آسیب های ایسکمیک شدیدتری است که شاید در آینده رخ دهد. با اینکه IPC توجه زیادی را در بخش های بالینی به خود جلب کرده است، تاثیرات آن بر عملکرد ورزشی و سازوکار های زیربنایی درگیر همچنان محدود و متناقض است. بنابراین هدف از این مقاله مروری جامع، بررسی تاثیر IPC بر عملکرد هوازی، مقاومتی و سرعتی است. مطالعاتی که تاثیر IPC بر جنبه های گوناگون عملکرد ورزشی را بررسی کرده اند، در این تحلیل گنجانده شده اند. برای دسترسی به مقالات علمی مرتبط، پایگاه های اطلاعاتی مانند PubMed، SID،  Magiran و  Google Scholar به طور گسترده توسط دو پژوهشگر جست وجو شدند. کلمات کلیدی انتخاب شده برای جست وجو شامل پیش آماده سازی ایسکمیک، عملکرد هوازی، قدرتی و سرعتی بود. معیارهای ورود به پژوهش ها انتخابی شامل آزمودنی های انسانی و انتشار در مجلات علمی یا پژوهشی معتبر و ارزیابی متغیرهای موردنظر در این پژوهش ها بود. روی هم رفته ۱۵ پژوهش بررسی شد. گستردگی روش های تمرین، اندام های هدف، شدت و سایر عوامل شناخته شده و ناشناخته در بخش یافته ها ارزیابی شد و روی هم رفته اثربخشی IPC بر متغیرهای عملکرد ورزشی بیانگر تاثیر مثبت آن بر عملکرد هوازی، قدرتی و سرعتی بود. این سازگاری های مثبت از طریق مسیرهای پیام رسانی گوناگون از جمله سازوکار های عصبی، هومورال و بین سلولی ایجاد می شود. این فرایندها نقش مهمی در نحوه واکنش بدن ما به محرک هایی مانند پیش آماده سازی ایسکیمیک دارند. گمان می رود که پیش آماده سازی ایسکمیک (IPC) روی عملکرد ورزشی موثر است. هرچند با توجه به پژوهش های محدود و متناقض فعلی در خصوص تاثیرات آن، انجام پژوهش های بیشتر در این زمینه ضروری است.

کلیدواژه ها:

پیش آماده سازی ایسکیمیک ، محدودیت جریان خون ، بازجریان ، تمرین ورزشی