خوانشی دیگر از شعر چاووشی اخوان ثالث

منظومه های روایی یکی از انواع پر بسامد شعر فارسی هستند که ساختاری روایی دارند و عناصر روایت درآن ها حضوری موثر دارد. مکان و زمان در صحنه روایت» مسیر روایت را آشکار می سازد. در این زمینه،نظریه های قابل تاملی وجود دارد. ژنت، منتقد ساختارگرای فرانسوی، از نظریه پردازان برجسته در حوزهه زماناست که در پردازش زمان به سه ویژگی نظم، تداوم و بسامد اشاره می کند. اخوان تالث از شاعران روایت گویمعاصر است که در اشعارش، اجتماع را به تصویر می کشد. از آنجا که شعر اخوان شعری روایی است و زماندر آن اهمیت بسزایی دارد، این پژوهش شعر چاووشی اخوان ثالث را با هدف خوانشی نو به روش توصیفی-تحلیلی و بر اساس نظریه ژنت بررسی می کند. نتیجه خوانش، نشان می دهد با توجه به درونمایه و طرح روایتچاووشی؛ یعنی سیلان ناامیدی و امید، زمان پریشی و رفت و برگشت های زمانی بسیاری در شعر وجود دارد،همچنین تداوم یا دیرش با توجه به نیاز روایت به صورت های گوناگون برابرنگاری، شتاب مثبت (چکیده) وشتاب منفی (درنگ توصیفی و توضیحی) است و بسامد حاکم بر روایت از نوع مفرد است و راوی برای ترغیبو همراهی همنوع و مخاطب خود به سفر، از بسامد مکرر نیز استفاده می کند.

کلیدواژه ها:

روایت ، زمان ، ژرار ژنت ، اخوان ثالث ، چاووشی