هنجارگریزی در شعر شوقی بزیع در دو سطح معنایی و نوشتاری

شوقی بزیع شاعر شیعی لبنانی از شاعران نوگرای معاصر عربی است که همگام با موج دوم نوگرایان به هنرنمایی در عرصه شعر نو پرداختهاست. پژوهش حاضر برآن است با روش توصیفی –تحلیلی انواع هنجارگریزی معنایی و نوشتاری بکار رفته از سوی بزیع را مورد نقد و بررسیقرار دهد. بر اساس یافتههای پژوهش، بزیع با استفاده از آرایه های ادبی همچون استعاره، تشبیه، مجاز، حس آمیزی، پارادوکس و واج آرایی درشعرش خویش هنجارگریزی معنای خلق کرده است و با این کار از زبان عادی و عام فراتر رفته است. او همچنین با استفاده از شیوه ها وسبک های نوشتاری متنوع شعرش را از دو جهت ساختار شکلی و معنایی نو و تازه کرده است. وی با قرار دادن خط تیره در آغاز برخیمصرع ها، قرار دادن کلمات یا جملات و عبارات مهم در گیومه و پرانتز به برجسته سازی مضمون شعریش پرداخته و هنجار گریزی نوشتاری درآن ایجاد کرده است. وی همچنین حروف برخی از واژگان را به صورت افقی و عمودی از هم جدا کرده و با این کار در موسیقای خاصی راپدیده آورده و شکل و ظاهر شعرش را نیز نو و متنوع کرده است. این هنجارگریزی ها به صورت هدفمند و با غراض خاص ادبی صورت پذیرفتهاست و شاعر در تلاش است با استفاده از آنها از نرم عادی کلام تجاوز کرده و رنگ تقلیدی بودن و سطحی بودن را از شعر خویش بپیراید وظرفیت معنایی و زبانی واژگان شعرش را غنی سازد.

کلیدواژه ها:

شوقی بزیع ، هنجارگریزی ، سطح معنایی و نوشتاری ، شعر نو عربی