بررسی نقش شبکه مفهومی در معناسازی گفتمان رمان از منظر معناشناسی شناختی

ادبیات به طور کلی و رمان و دیگر نوشته های ادبی این قابلیت را دارند که حواس گوناگون و دهن مخاطبان را درآن واحد درگیر کنند و به این ترتیب داستان های خلاقانه را خلق و در ذهن مخاطب معنادهی کنند. هدف از انحامپژوهش کاربست نظریه آمیختگی مفهومی و بازشناسی امکان بررسی مولفه شناختی پیوستگی معنایی در متن داستاناست. در این راستا و در این پژوهش با اتکا به روش تحلیل محتوا و با استفاده از انگاره ی چهار فضایی نظریهآمیختگی، رمان پرنده من از فریبا وفی مورد مطالعه قرار می گیرد. نتایج پژوهش نشان می دهد شخصیت های ا صلیداستان که در جایگاه درونداد اول فرار می گیرند. از طربق روابط حیاتی هویت تغییر بازنمایی و زمان با درونداد دوممرتبط می شوند. دروندادها در دهن مخاطب با یکدیگر ادغام شده و جنبه هایی از دگرگونی هویت افراد جامعه و خسرانانسان را نشان می دهند. این ادغام ذهنی به نحوی انحام می گیردکه حتی مخاطب ممکن است متوجه نبا شد که درذهن خود مشغول آمیختن مفاهیم است ولی می توان به روشنی برهم کنش فضاهای ذهنی، کلامی و غیرکلامیداستان را تحلیل و درک کرد. لذا می توان استدلال کرد نگارنده برای ایحاد معنا در رمان به خلق شبکه روابط مفهومیآمیخته از طریق روابط منطقی و ملموس در محیط پیرامونی می پردازد تا ذهن ناخوا گاه مخاطبان را برای ادراکمعنای مورد نظر آماده سازد. دروندادها در ذهن با یکدیگر ادغام می شوند و این پیوستگی معنایی که از طریق خلقشبکه ی مفهومی حا صل می شود به تدریج معنای مورد نظر نو سنده را ایجاد می کند. نتایج این پژوهش همرا ستا باپژوهش هایی است که نشان می دهند کاربرد نظریه آمیختگی مفهومی در واکاوی گفتمان رمان می تواند در تبیینشیوه های معناسازی متون ادبی موثر باشد.

کلیدواژه ها:

تحلیل گفتمان ، رمان ، شبکه مفهومی ، معناسازی ، معناشناسی شناختی