آمیزه های روان شناسانه در کتاب تذکره الاولیا

ادبیات عرفانی شاخه ای از ادبیات تعلیمی است و عرفان در زمینه رشد و تعالی بشر برنامه های زیادی ارائه کردهاست و کتاب تذکره الاولیا مجموعه ای از اقوال و افعال اولیا می باشد که از قرن ها پیش مورد اهمیت خوانندگانبوده است . هدف پژوهش حاضر بررسی نقش روانشناسی در ادبیات عرفانی به وسیله بازنگری کتاب تذکره الاولیامیباشد که به غیر از مفاهیم اخلاقی و زیباشناسی مفاهیم روانشناسی در آن وارد شده است.پژوهش حاضر با استفاده از روش توصیفی و هدف کاربردی به دنبال بررسی ادبیات نظری در خصوص آمیزه هایروان شناسانه در کتاب تذکره الاولیا می باشد و با استفاده از روش مطالعاتی اسنادی – کتابخانه ای به این مهمپرداخته است. یافته ها حاکی از ان است که «تذکره الاولیاء» عطار در حوزه روانشناسی رشد، روانشناسی شخصیت، روانشناسی تربیتی، روانشناسی اجتماعی، روانشناسی سلامت، روانشناسی فرهنگی، روانشناسی یادگیری و بهداشت روانی؛ از مهمترین منابع روانشناسی عرفانی است.

کلیدواژه ها:

ادبیات عرفانی ، تذکره الاولیا ، روان شناسی