جلوه های طبیعت در ادبیات و میزان توجه ادبا و شاعران ایرانی به زیبایی آن در آثار ادبی

طبیعت و زیبایی های آن در طول تاریخ کشورها در طرز تفکر و فکر و اندیشه شاعران جایگاه ویژه ای داشته است.نویسندگان و شاعران همواره در آثار خود از طبیعت زیبا و آفرینش های تاثیرگذار خداوندی الهام گرفتند که باتوصیف آن و بیان احساسات خود آنار ادبی ارزشمندی را ارائه کرده اند. قصیده ها و غزل های نابی که هر کداممتاثر از زیبایی های خداوندی است و روح و جان هر شنونده ای را جلا می دهد. الهام گیری از رنگ، جنس و شکلطبیعت؛ نمادهایی برای هر فرد متفکر و محصول تفکر انسان های فرهیخته می باشد که سرشار از زیبایی وزیبااندیشی است و عواطف و احساسات هر بیننده ای را به خود جلب می کند. شاعران نیز با بهره گیری از نظامآفرینش آثار ادبی زیبایی از خود به بادگار گذاشته اند. جلوه های طبیعت در زبان و ادبیات فارسی نیز بسیار مشهوداست. از همین رو میزان توجه ادبا و شاعران ایرانی به جلوه های زیبای آفرینش باهدف لذت بردن از آفریده هایخداوندی در آثار ادبی شان جالب توجه است. این پژوهش به روش کتابخانه ای و با شیوه توصیفی -تحلیلی برایشناساندن روحیه و افکار شاعران فارسی زبان و ارائه آن به جامعه ادبی و فرهنگی تدوین شده است که شاملمضامینی چون، می باشد.

کلیدواژه ها:

ادبیات ، جلوه های طبیعت ، توجه ادبا و شاعران ، زیبایی طبیعت در آثار ادبی