بازتاب مهدویت در شعر فارسی

بشر در تمام دوران همواره به دنبال گمشده ای به نام عدالت و منحی عدالت گستر بوده است؛ کسی که او را از تاریکی و ظلمتبرهاند، بیدادگری و ستمگری را نابود سازد و دنیا را پر از صلح و آرامش کند. ادبیات فارسی و به ویژه شعر، آیینه تمام نمای آرمان ها، آرزوها و اعتقادات و اندیشه های مردمان روزگار خود بوده است. گستره وسیع و ظرفیت والای شعر، این امکان را فراهم کرده است تا موضوعاتی متنوع در شعر منعکس شود. یکی از این موضوعات، مهدویت است که ریشه در فرهنگ غنی و بالنده اسلامی دارد. شاعران با بهره گیری از صور خبال و آرایه های ادبی توانسته اند با تاثیر پذیری شعر از آموزه های دینی» موضوع مهدویت را گاه روشن و مستقیم و گاه با تلمیح و آشاره به تصویر بکشند. مقاله پیش رو با بررسی رویکردهای متفاوت شاعران در دوره های مختلف شعر و ادب فارسی، موضوع مهدویت و موعود گرایی را در اندیشه آنان بیان کرده و بازتاب مولفه های جامعه مهدوی در شعر را به نمایش می گذارد. نگارنده در این پژوهش با استفاده از شیوه کتابخانه ای در گردآوری مطالب و اطلاعات مورد نظر به روش توصیفی- تحلیلی اقدام کرده است.

کلیدواژه ها:

مهدویت ، شعر ، بازتاب