بررسی جشن نوروز ایران باستان در شاهنامه فردوسی

بر پایی جشن ها و عیدها نشان پویایی وشادابی یک جامعه است. به گفته محققان. در ایران پیش از اسلام جشنهای فراوانی برگزار می شده است که تعداد آن را تا بیست و چهار جشن دکر کرده اند. یکی از جشن هایی که در شاهنامه فردوسی از آن نام برده شده، آئین و مراسم نوروز می باشد. در ا ین مقاله سعی بر این است که درباره مراحل پیدایش این جشن، زمان برگزاری، استعمال کلمه نوروز و چگونگی آن در شاهنامه توضیحاتی داده شود . جشن نوروز از مهمترین مراسمی است که از سالیانی دور در بین ایرانیان فلات ایران رایج بوده و به یادگار مانده است . امروزه همه اقوام ایرانی نوروز را بر تمامی جشنهای برتری می دهند . ولی متاسفانه آنها از خانه خود توسط بیگانگان جدا شده اند و مرزهایی غیر واقعی بین آنها و ایران گذاشته شده است . گستره جشن نوروز امروزه دربسیاری از سرزمینهای ایرانی برقرار است : ایران - افغانستان - ازبکستان - تاجیکستان - ترکمنستان - آذربایجان - ارمنستان - کردستان سوریه و ترکیه و عراق و ۰.. شادی و سرور در این زمان »چندان دور از دهن نیست زیرا جهان رنگی دیگر به خود می گیرد و زمان، زمان زایش زمین است و تولد گیاه. حال از چه دوره ای این عید به صورت رسمی درآمده بهتر آن است که بدانیم از چه زمانی گاه شماری وجود داشته است.

کلیدواژه ها:

جشن ، نوروز ، فردوسی