تشبیه موسیقایی و کاربرد عرفانی آن در مثنوی مولوی

یکی از عناصر برجسته در شعر مولوی، مقوله موسیقی است. مولوی در آثار خویش و ازجمله مثنوی، موسیقی و اصطلاحات خاص آنرا به منظور توضیح و تفسیر تعالیم عرفانی خود، به کار میگیرد و دایره این کاربرد، آنچنان پروسعت است که مخاطب، با کمی دقت،به موسیقی آگاهی مولانا و تبحر او در این علم پی میبرد. در این مقاله، بعد از اشارهای کوتاه به موسیقی و جایگاه آن در شعر و زندگیمولوی و نیز، توضیح اصطلاح موسیقی تشبیهی، جایگاه تشبیه موسیقایی و نحوه کاربرد عرفانی آن را در مثنوی مولوی بررسی میکنیم.نتایج به دست آمده از این پژوهش، بیانگر میزان کاربرد این نوع از تشبیهات در بیان موضوعات و شرح مفاهیم عرفانی در مثنوی است.

کلیدواژه ها:

مولوی ، مثنوی ، موسیقی تشبیهی ، تعالیم عرفانی