نگاه رودکی به مرگ

رودکی نیز به عنوان پدر شعر فارسی از مرگ دو نوع توصیف ارانه داده است: یکی بی توجهی به مرگ و خوشباشی و لذت گرایی مادی، که حاصل دوران جوانی و شکوه او در دربار بخار است. دیگری باد مرگ با حسرت و درد و دریع بر نعمتهای گذشته کد احتمالا حاصل دوران پبری و دوری از دربار سامانی است. در هر دوی این حالات رودکی جز چند مورد استثنایی هرگز از دوزخ و بهشت و دنیای پس از مرگ سخن نمی گوید. تقریبا هیچ موردی در مورد پاداش با پادافره کارهای نیک و بد در دیوان او یافت نمی شود. بر این اساس، و با توجه به تاریخ اندیشه های زروانی در ایران و بقای آنها در هیئت دین زرتشتی و باقیماندن اثار آن پس از اسلام، به احتمال زیاد این گونه تلقی از مرگ و حواشی آن، حاصل اندیشه های زروانی در دیوان رودکی است. امری که در شعر معاصر ان او و حتی کسانی چون فرد وسی نیز به وفور یافت می شود.

کلیدواژه ها:

مرگ ، رودکی ، جوانی ، پیری