بررسی نقش و جایگاه زنان در ادبیات فارسی

گذشته از اجتماعات اولیه که مادرشاهی در آن رواج داشته، در طول تاریخ، مرد بر زن مسلط بوده و رابطه ی میان این دو با کشاکش همراه بوده است. مردان جز برتری هایی که از نظر جسمی, مادی، قدرت اقتصادی و اجتماعی, در جامعه داشته انده از موهبت آموزش و تحصیلات نیز برخودار بوده اند و از آن جا که اکثریت باسوادان جامعه را مردان تشکیل می دادند. تاریخ و ادبیات نیز به قلم انان نوشته شده و بدین ترتیب با باورمندی های زن ستیزانه و مردسالارانه، طبیعی است که توانایی ها و جایگاه زن را نیز مردان در ادبیات مشخص کنند و در جایی بنشانند که خود می خواهند یا بر آن باور دارند. زنان در آثار تجار جایگاه سنتی دارند؛ در رنج و ناراحتی هستند و حالتی از نارضایتی مداوم را نشان می دهند، در سکون و وابستگی به سر می برند، در مقابل مردان و سرنوشت تسلیم محض هستند و از خود قدرت، اراده و اختیاری ندارند. این در حالی است که برخی از زنان آثار دانشور از خود اراده و ا ستقلال نشان می دهند، دارای قدرت و فعالیت اجتماعی بوده، نقش هایی غیر از خانه داری به عهده دارند و برای تغییر و بهبود شرایط خود و جامعه تلاش می کنند. در آثار فرشته مولوی با زنان متعددی روبرو هستیم که دارای جایگاه اجتماعی بیناببنی نسبت به دانشور و تجار هستند.

کلیدواژه ها:

زنان ، ادبیات ، همسر ، مادر