تاثیر و نقش بازی بر رشد خلاقیت دانش آموزان ابتدایی

بازی ، جوهر زندگی و پنجره ای به دنیای کودک است . در بازی ، کودکان استقلال دارند، نظر می دهند و مشکلات خویش را حل می کنند. بازی ، موثرترین و پرمعناترین راه یادگیری کودکان است . بازی هر کودک، تا حد زیادی روحیات، افکار، تمایلات و عواطف او را نمایش می دهد و معلمان می توانند با دقت در بازی ها، شاگردانشان را از نظر اخلاق و علاقه ها بهتر بشناسند. بازی برای کودک یک نیاز طبیعی است و مانند نفس کشیدن برای حیات وی ضرورت دارد.کودک هنگام بازی فرصت هایی را بدست می آورد تا تمایلات عاطفی خود را متعادل سازد و بازی شیوه زندگی را به کودک آموخته و وی را تحریک می کند که برای رسیدن به هدفش ، چگونه نقشه بکشد. چنانچه کودکی در خردسالی بازیگوش و پرتلاطم باشد در بزرگسالی از بردباری ، خویشتن داری ، مقاومت و پایداری برخوردار خواهد شد. نیاز به برتری جویی را ارضا می کند، موجب ابراز احساسات، عواطف ، ترس ها و تردیدها، مهر و محبت ، خشم و کینه و نگرانی ها می شود، تمایل به جنگ جویی و ستیزه گری را کم می کند ». برون نگری « کودک را افزایش می دهد. هنگام بازی ، کودک فکر می کند، برنامه ریزی می کند، راه های تازه ای می یابد، تجربه می کند، پرورش فکری ، عاطفی ، جسمی و اجتماعی می یابد و ... بازی هایی که در کلاس درس و محیط مدرسه و براساس برنامه های درسی و تحقق هدف های آموزشی و پرورشی و به شکل هوشمندانه و برنامه ریزی شده مورد توجه قرار گیرند، ضرورت بازی کودکان و بازی کردن باآن ها در هفت سال اول زندگیشان ازسوی صاحب نظران توصیه می شود.

کلیدواژه ها:

نقش بازی ، رشدخلاقیت ،