پذیرش قانون داوری تجاری بین المللی در قانون داوری ایران

داوری از نظر تاریخی سابقه ای بس طولانی دارد. حل و فصل اختلافات از طریق توافق به قبول و تبعیت از تصمیم شخص ثالثی کهمورد اعتماد اصحاب دعوا باشد یعنی داوری، حتی قبل از اینکه در جوامع بشری قانونی وضع شود یا دادگاهی تشکیل گردد یا قضاتاصول حقوقی را طراحی و پایه ریزی کنند، وجود داشته است. مع ذلک، از جنگ جهانی دوم به این سو است که داوری تجاری بینالمللی به یک روش های حل منازعه تبدیل شده است. با توجه به پیشرفت و تمایل جوامع به توسعه اقتصادی در سطح جهانی قانونمدون داوری تجاری در سطح بین الملل به عنوان یک نیاز اساسی محسوس شد که از منفعت طلبی و خودکامکی و حکمیت یککشور بر کشور دیگر جلوگیری شود و چنانچه کشوری تمایل به روابط اقتصادی در سطح بین الملل و تبادل اقتصادی با سایر کشورهارا داراست چنانچه در روابط خود بر داوری توافق نمود بتواند بدون منازعه و نگرانی از باب تضییع حقوق خود به یک قانون هدفمندو عاری از یکطرفی و منفعت طلبی سایر دول احقاق حق خود را به داور و قانون داوری معتمد بسپارد. از همین روی برآنیم در اینمقاله گوشه ای از پذیرش داوری تجاری بین المللی را به عنوان قانون داوری در ایران مورد بررسی قرار دهیم و قدمی هرچند کوچکدر راستای این مهم برداریم.

کلیدواژه ها:

داوری تجاری بین الملل ، داوری داخلی ایران ، داوری