پرداخت بی قیدوشرط ضمانت نامه بانکی از منظر اصل استقلال با توجه به قرارداد پایه در قانونتجارت ایران

یکی از اصول حاکم بر قراردادهای ضمانت نامه بانکی، اصل استقلال از قرارداد پایه است. نتیجه منطقی و مهم اصل مذکور آن استکه ایرادات مربوط به رابطه پایه میان متقاضی ضمانتنامه و ذینفع، قابل استناد نبوده و بانک با توجه به تعهد مستقل خود در برابرذینفع، موظف به پرداخت بی قیدوشرط ضمانت نامه است. این پژوهش در پی آن است که ضمن بررسی دیدگاه دکترین و رویه قضاییراجع به مفهوم استقلال و قلمرو آن، به بررسی استثنائات محتمل این اصل، مانند تقلب و تطبیق آن با نظام حقوقی ایران پرداخته وبه این سوال مهم پاسخ گوید که در صورت سوءاستفاده ذینفع از اصل استقلال و مطالبه ناروای وجه آن، دادگاه قادر خواهد بودبرخلاف ماهیت قراردادی اصل استقلال، دستور موقت به منع پرداخت صادر کند.

کلیدواژه ها:

پرداخت ، بی قیدوشرط ، ضمانتنامه بانکی ، اصل استقلال ، قرارداد پایه ، قانون تجارت