تعامل بین اقتصاد سبز و حقوق بین الملل تجارت در حمایت از محیط زیست

آثار مرگبار فراگیر تخریب محیط زیست در کشورهای جهان سوم، زنگ خطر را برای آنان نیز به صدا درآورده است؛ به همین جهتمسائل محیط زیست، مورد توجه صاحبان اندیشه در علوم گوناگون قرار گرفته است. در دانش اقتصاد، در زمینه های اقتصاد منابع،اقتصاد محیط زیست، و اقتصاد توسعه، این موضوع یکی از مباحث محوری است. برنامه محیط زیست سازمان ملل متحد، اقتصاد سبزرا به عنوان یک ماهیتی تعریف میکند که در حالیکه به طور قابل توجهی خطرات و کمبودهای زیست محیطی را کاهش میدهد، منجربه بهبود رفاه انسان و عدالت اجتماعی نیز می شود. بنابراین،این مفهوم تفکیک ناپذیری سه رکن اصلی توسعه پایدار را برسمیتمی شناسد، توسعه اجتماعی، اقتصادی و زیست محیطی– باهدف پرورش این شرایط سه گانه که در آن تجارت یک گزینه اجتناب ناپذیراست. تعامل میان تجارت و انتقال به سمت اقتصاد سبز پیچیده است می تواند به عنوان یک تعامل و رابطه دوطرفه در نظر گرفته شود.تجارت میزان پتانسیل لازم برای تسهیل گزار و انتقال به سمت اقتصاد سبز را دارا می باشد و با حمایت از مبادله کالاها و خدماتسازگار با محیط زیست، افزایش بهره وری منابع از طریق ایجاد فرصت های اقتصادی و اشتغال و کمک به ریشه کن ساختن فقر اینکار را انجام می دهد و اقتصاد سبز نیز پتانسیل لازم جهت ایجاد فرصت های تجاری پایدار را دارا میباشد. در این پژوهش سعی بربررسی تدابیر ناشی از تحقق اقتصاد سبز بر حقوق بین الملل تجارت دارد و به این مسئله نیز اشاره میکند که برای تحقق مفهوماقتصاد سبز در دنیای کنونی به الزامات ناشی از موافقت نامه ها و کنوانسیون های سازمان جهانی تجارت می بایست توجه داشته باشیمچراکه آنها خود راهگشای تحقق و ظهور هرچه سریعتر اقتصادی سبز و پایدار می باشند.

کلیدواژه ها:

اقتصاد سبز ، تجارت ، توسعه پایدار ، محیط زیست ، حقوق بین الملل