واکنش علیه مجرمین یقه آبی از دیدگاه دادرسی عادلانه و نامه ۵۳ نهج البلاغه

یک انسان رشد یافته، همان انسانی ست، که بر محور انسانیت و اصول فطرت خدادادی، حرکت می کند و از سه منبع عقل، وحی و تجربه، راه تعمیق و بسط اصول انسانی را، در عرصه های حیات مزرعه دنیا برای خود باز می کند. ولی گاهی این منابع خدادادی، بنا به دلایلی ناپدید یا کم رنگ می شوند و تبدیل به یک انسان بزهکار می گردد، که به انواع گوناگون در جامعه تقسیم می شوند، که یکی از آنها مجرمین یقه آبی هستند و این تفکیک یقه آبی از یقه سفید برجای مانده از نظریه ادوین ساترلند است. مجرمین یقه آبی به انسان هایی در دهک های پایین جامعه گفته می شود که مرتکب توده جرایم متعارف می شوند. از این رو، پژوهش حاضر درصدد است با روش توصیفی- تحلیلی به این سوال اصلی پاسخ دهد که، واکنش علیه مجرمین یقه آبی از دیدگاه دادرسی عادلانه و نامه ۵۳ نهج البلاغه چگونه است؟ و به این نتیجه رسیده است که با توجه به ضرورت دادرسی عادلانه، الزاماتی همانند کیفی سازی قوانین کیفری، بهبود وضعیت فرایند کیفری، لزوم افتراقی نگری در انسان های مجرم بر اساس نامه ۵۳ نهج البلاغه امام علی علیه السلام و لزوم شناخت کامل قاضی از آنها، مورد تبین بیشتر در جامعه قرار گیرد.

کلیدواژه ها:

انسان ، بزهکاران یقه آبی ، دادرسی عادلانه ، نامه ۵۳ نهج البلاغه ، امام علی (علیه السلام)