بررسی تاثیر الگوی حیاط مرکزی در اقلیم سرد

عناصرمعماری بومی، بیش از هر عامل دیگری، تحت تاثیرعوامل محیطی و اقلیمی شکل گرفته اند. اقلیم به عنوان یک عامل تعیین کننده موجب پدید آمدن گونه های متفاوت معماری در مناطق اقلیمی مختلف شده است. «حیاط» یکی از عناصر معماری مسکونی بومی است که نقشی اساسی در حیات بشری خاصه در ایران و معماری ایرانی داشته است، در مناطق مختلف و تحت تاثیر شرایط محیطی، ساختاراقلیمی متفاوتی به خود گرفته است . اهمیت این عنصر از آن جهت است که به عنوان یک فضای معمارانه. می تواند رابط میان فضاهای زیستی و فضای خارج بوده و با تاثیر در شرایط محیطی، خود به عنوان یک خرده اقلیم عمل نماید و اغلب در معماری سنتی در آب و هوای سرد برای به حداکثر رساندن بهره خورشیدی و ایجاد فضای بیرونی مهمان نواز تر است. هدف این پژوهش بررسی ویژگی های معماری بومی در اقلیم سرد ایران. و جایگاه عنصر معمارانه «حیاط» با توجه به ۲۱۹ معیارهای کالبدی- اقلیمی در آن است، با استفاده از روش «توصیفی - تحلیلی» و روش «تحلیل محتوای کالبدی» به بررسی جایگاه و نقش حیاط در معماری اقلیمی ایران خاصه در بناهای مسکونی پرداخته شده و دراقلیم سرد نتایج مربوط به جایگاه آن در طراحی همساز با اقلیم مورد اشاره قرار گرفته است که توجه و به کاربردن آنها، می توان گامی در راستای ارتقای فرم و کیفیت ساختمان ها در مناطق اقلیمی مختلف برداشت.

کلیدواژه ها:

اقلیم سرد ، حیاط مرکزی ، حیاط ، معماری همساز با اقلیم ، اقلیم