بهره گیری از اصول مکانی سازی با تاکید بر مکتب رفتارگرایی به منظور ارتقاء تعاملات اجتماعی (نمونه موردی: خیابان سی تیر تهران)

محور سی تیر با دارا بودن پیشینه تاربخی و اهمیت فراوان به لحاظ کالبدی و عملکردی از سال ۱۲۸۵ تا به امروز، مورد توجه بوده است. مهمترین ویژگی محور سی تیر را می توان هویت تاریخی آن دانست. این خیابان محصول مشروطه است و رخدادهای سیاسی مهمی در آن اتفاق افتاده است. علاوه بر موارد فوق، وجود عناصر نشانه ای در این خیابان یادآور خاطرات تاربخی و پیشینه آن می باشند. هدف از این تحقیق بهره گیری از اصول مکانی سازی با تاکید بر مکتب رفتارگرایی به منظور ارتقاء تعاملات اجتماعی می باشد. متغیرهای تحقیق شناسایی شده و با استفاده از مکتب رفتارگرایی در شرایط قبل و بعد مورد مقایسه قرار گرفته است. نتایج نشان می دهد برخی از بافت های شهری کهن هویت خود را به عنوان سکونتگاه جمعی از دست داده و دچار بی هویتی و فرسودگی گشته اند. فرسود گی عاملی است که علاوه بر عدم تعادل، و بی قوا رگی در فضا و ابعاد کالبدی و اجتماعی، سبب زدودن خاطرات جمعی، افولحیات شهری واقعه ای و شکل گرفتن حیات شهری روزمره ای می شود.

کلیدواژه ها:

مکانی سازی ، مکتب رفتارگرایی ، تعاملات اجتماعی