طراحی مجموعه اقامتی- توریستی دریاچه سقالکسار با رویکرد پایداری محیطی

گردشگری، صنعتی گسترده، عظیم و رو به رشد در عرصه فرهنگ و اقتصاد جهان است که به عنوان صنعتی نوپا در سال های اخیر تاثیرات زیادی بر وضعیت اقتصادی، اجتماعی و فرهنگی جهان داشته است. ایجاد اشتغال، ارز آوری، تعادل منطقه ای، کمک به سرمایه گذاری در میراث فرهنگی، بهسازی محیط و ... از جمله مزایای صنعت گردشگری می باشند. نیاز انسان به طبیعت، نیازیست انکار ناپذیر، سفر در طبیعت و هم اقامت در آن و مانوس شدن با آن در ساختن روح انسان بسیار تاثیرگذارست و معماری از عوامل تعیین کننده نحوه اقامت و بی شک نحوه برخورد او در این اقامت با طبیعت است.به دلیل زیرساخت های تکنولوژیکی- فرهنگی، سیاسی، اجتماعی و اقتصادی ایجاد شده در قرن بیست و یکم، پدیده جدیدی از توریسم آغاز شده است و سیر تکاملی خود را می پیماید و با توجه به جاذبه های گردشگری، ظرفیت ها و امکانات مناسب در عرصه های مختلف. به راحتی می توان دریافت که مقام نود و پنجم در شرایط کنونی و رتبه بکصد و سی و هفتم در افق ۲۰۲۰ میلادی در میان ۱۸۱ کشور جهان شایسته صنعت گردشگری ایران دیست. کشوری که از نظر توانمندی های خاص طبیعت گردی در میان پنج کشور اول دنیا قرار دارد. این صنعت در ساختارهای فضایی، فرهنگی، اجتماعی و اقتصادی عصر پسامدرن در جامعه حال حاضر شهری ایران بسیار با اهمیت است. براساس چنین ویژگی، امروزه گسترش فضاهای باز جمعی و ایجاد مراکز فراغتی و تفربحی و اقامتی مدرن یکی از اهداف مهم برنامه ریزان مدیریت شهرهای جامعه گردشگری می باشد. جذب گردشگر از جمله امکاناتی است که توجه به معماری بومی در پی خود دارد که در نهایت منجر به پایداری اقتصادی و توسعه آن ها می گردد. با توجه به ارتباط عمیق معماری با فرهنگ یک منطقه، ضرورت توجهبه طراحی مطلوب مجموعه های تفریحی توریستی در راستای جذب توریست احساس می شود. با توجه به رشد روز افزون گردشگری و گسترش صنعت توریسم ایجاد فضاهایی برای پاسخ گویی به این منظور و همچنین ایجاد مکان هایی سالم برای گذراندن اوقات فراغت بیش از پیش مورد توجه قرار گرفته است. لذا در این رساله به طراحی مجتمع اقامتی توریستی و تفریحی و گردشگری با رویکرد پایداری محیطی پرداخته می شود.

کلیدواژه ها:

مجتمع اقامتی- تفریحی و توریستی ، توسعه چشم انداز ، اکوتوریسم ، ژئوتوریسم ، پایداری محیطی ، زمینه گرایی ، روستای سقالکسار