نگاه نوبه معماری گذشته از دیدگاه استاد سیدهادی میرمیران (معمار ابدی) و تحلیل روند حل مسئله توسط ایشان بر پایه ادبیات شفاهی

معماری معاصر ایران دارای دودوره در حرکت به سمت ظهور معمار مولف است که به آغاز حرکت قبل از وقوع انقلاب اسلامی و دوره ی بعدی آن. از زمان وقوع انقلاب اسلامی ایران آغاز میشود. هرچند در این دوره با وجود تلاشهای فراوانی که برای دستیابی به اندیشه ای که به طور گسترده برمعماری ما حاکم شود تلاش بسیاری شد.اما این تلاش ها نارس بوده و محدود به همان مقطع زمانی شد وادامه پیدا نکرد . به جریان تبدیل نشد وعمومی نشد. در این دوره با ورود معماران تحصیل کرده در خارج ازکشور و تاسیس مدارس معماری دیگر، شیوه های نوین معماری غرب ترویج داده شد، ولی فقط در صورت وظاهر دارایی های غرب باقی ماند وبه عمق اندیشه هانفوذ نکردیم وگرته برداری کردیم.اما سهم برخی ازمعمارانی که پابه های مفاهیم جدید خود رابه درک نوبنی از سنت و فرهنگ ایرانی استوار کرده اند بسیار شاخص و قابل توجه است. بدون تردید، سید هادی میرمیران یکی از معماران برجسته این دوره محسوب میشود. در پژوهش حاضر تلاش بر آن است تا با پی بردن به اندیشه های وی و بررسی تحلیل هایی که از آثار ایشان شده. در جهت ارائه راه حل هایی برای بهبهود بخشیدن به فرایند طراحی معماران رسید. وی همواره تلاش کرده تا ضمن پرهیز از ابتذالی که ناشی از بکارگیری افراطی و ظاهری عناصر سنتی معماری ایران بوده است. به بیان جدیدی دست پیدا کند که واجد مولفه های نویی از بومیت باشدو نیز با ادبیات جهانی سخن بگوید. در آثار او عمدتا معماری، کیفیتی تجریدی، استعاری و در عین حال فرم و فضایی صریح دارد .استادمیرمیران در نهایت کلام خود از خصلت ها وصفات و ویژگی های بیزمان معماری ایرانی صحبت می کنند که در ۳۰۰۰سال معماری مدون شاهد حضور پیوسته آن هستیم، که در ادامه مطلب این موارد رو از زبان خود استاد وبا بهره گیری از کلام ایشان بررسی می کنیم. امید است که مفید واقع شود.

کلیدواژه ها:

معماری ، عناصر سنتی ، معمازی غرب