تاثیر محیط های آموزشی طبیعی بر رشد ذهنی کودکان و تاثیر آن بر یادگیری

محیط های آموزشی طبیعی به عنوان یک عامل مهم در فراگیری، توسعه و رشد کودکان مطرح شده است. این محیط ها که شاملفضاهای خارج از کلاس درس هستند، از جمله باغها، پارکها، جنگلها و بسترهای طبیعی دیگر میباشند که امکان ارتباطمستقیم با محیط طبیعی را برای کودکان فراهم می کنند. این محیط ها بر ترکیب و رشد ذهنی کودکان تاثیرات بزرگی دارند وباعث افزایش تواناییهای شناختی، شهودی و عاطفی آنها میشوند. در این مقاله، به بررسی تاثیر محیط های آموزشی طبیعیبر ترکیب و رشد ذهنی کودکان و اثربخشی آن در یادگیری میپردازیم. ابتدا، تاثیر محیط های طبیعی بر ترکیب ذهنی کودکانرا بررسی میکنیم. این محیط ها که با اصطلاحی گفته میشود "محیط های آموزشی نهادینه نشده" هستند، به کودکان امکانمیدهند تا در معرض تجربیات متنوع و غنی از محیط های طبیعی قرار گیرند که این تجربیات میتوانند به توانایی های شناختی،خلاقیت و مهارتهای ذهنی آنها افزوده شوند. در نتیجه، محیط های آموزشی طبیعی به عنوان یک عامل موثر و موثر در ترکیبو رشد ذهنی کودکان شناخته شده اند. اثربخشی این محیط ها در یادگیری و توسعه کودکان، بستری ارزشمند برای تجربهآموزشی بهتر و بهینه فراهم میکند و می تواند تاثیرات مثبت و بلندمدتی را بر رشد ذهنی و شخصیتی آنها داشته باشد.

کلیدواژه ها:

آموزش ، ترکیب ذهنی ، یادگیری ، محیط طبیعی