رابطه خودکارآمدی معلمان با توسعه حرفه ای آنان با نقش میانجیگری رهبری آموزشی در شهرستان میاندرود

هدف از پژوهش حاضر بررسی رابطه بین خودکارآمدی و توسعه حرفه ای معلمان بانقش میانجیگری رهبری آموزشی می باشد.پژوهش حاضر از نوع کاربردی و به روش همبستگی میباشد. جامعه مورد بررسی در این پژوهش، شامل مدیران و معلمانمدارس شهرستان میاندرود در سال تحصیلی ۱۴۰۳-۱۴۰۲ می باشند. در این پژوهش از روش نمونه گیری تصادفی سادهاستفاده و به منظور تعیین حجم نمونه نیز از فرمول کوکران استفاده شد. لذا اندازه نمونه برابر با ۱۵۰ نفر براورد شد. درپژوهش حاضر از پرسشنامه خودکارآمدی اصغری و همکاران (۱۳۹۵) بر اساس مقیاس خودکارآمدی معلم توسط اسچانن،موران و وولفولک (۲۰۰۱)، پرسشنامه توسعه حرفه ای معلمان گیجسل، اسلیجرس، وان دن برگ و کچترمنز (۲۰۰۱) وپرسشنامه رهبری آموزشی دونات و همکاران (۲۰۱۴)، استفاده شده است. نتایج و اطلاعات حاصله در دو بخش توصیفی واستنباطی بررسی شد، نتایج نشان داد که ضریب مسیرمستقیم خودکارآمدی و توسعه حرفه ای معلمان برابر با ۰.۵۱ و مقدارآماره t برابر با ۶.۳۱ به دست آمده است . که در سطح خطای ۰.۰۵ رابطه مثبت (ضریب مثبت) و معناداری را نشان میدهد،لذا میتوان نتیجه گرفت که در سطح خطای ۰.۰۵ بین خودکارآمدی و توسعه حرفه ای معلمان رابطه مثبت و معناداری وجوددارد. از سوی دیگر، با توجه به اینکه مقدار در مطلق آماره سوبل برابر با ۳.۲۹ و از قدر مطلق ۱.۹۶ بزرگتر است (-p مقدارآزمون نیز برابر ۰.۰۰۰ و از سطح خطای ۰.۰۵ کوچکتر بدست آمده است) و لذا در سطح خطای ۵ درصد نقش میانجی رهبریآموزشی در رابطه خودکارآمدی و توسعه حرفه ای معلمان مورد تایید قرار می گیرد.

کلیدواژه ها:

خودکارآمدی ، توسعه حرفه ای معلمان ، رهبری آموزشی