قرارهای غیرقابل اعتراض

قرار تصمیم قضایی ، که از سوی مقام قضایی در طول تحقیقات مقدماتی و در مقام انجام دادن تحقیق و در موارد استثنایی در جریان محاکمه و رسیدگی دادگاه صادر می شود، این تصمیم ممکن است ناظر به متهم ، سایر اشخاص، یا در مورد اشیاء و اموال آنان باشد.قرار ممکن است قابل اعتراض و یا غیر قابل اعتراض باشد یکی از حساس ترین مراحل دادرسی کیفری ، با توجه به اینکه با نظم و امنیت جامعه مرتبط است باید بیان داشت که مرحله صدور رای می باشد که رای ممکن است حکم باشد یا قرار. مرجع قضایی با توجه به مقتضیات پرونده و روند رسیدگی ممکن است از ابتدا تا انتها دادرسی قرارهای متنوعی صادر نماید. این قرارها را می توان بر حسب ماهیتی که دارند به چهار دسته تقسیم نمود که عبارتند از : قرار های مقدماتی ، قرارهای شبه قاطع دعوا، قرارهای نهایی و قرارهای تعلیقی . در خصوص قابل اعتراض بودن یا قطعی بودن این قرارها در مراجع مختلف قضایی رویه ای یکنواخت وجود ندارد . مقنن برخی قرارها را در برخی مراجع قضایی قابل اعتراض معرفی نموده است و برخی دیگر از قرارها را با صراحت در برخی از مراجع ، قطعی اعلام داشته است . ولی در خیلی از موارد در خصوص قابل اعتراض بودن آنان سکوت اختیار نموده است که با توجه به ماده ۲۳۲قانون آیین دادرسی کیفری که اصل را بر قطعی بودن آراء گذاشته است ، این قرارها را قطعی و غیرقابل اعتراض محسوب می نماییم .

کلیدواژه ها:

قرار ، آرای دادگاه ، قرار های غیر قابل اعتراض ، آیین دادرسی کیفری ایران.