حقوق معلولین از منظر قوانین جمهوری اسلامی ایران و حقوق بین الملل

معلولان به عنوان طیفی از اقلیت های یک جامعه همواره به نوعی در معرض تضییع حقوق خود می باشند که ضرورت گذار از نگرش »ترحم محورانه « به »حق مدارانه « در فرایند زندگی اجتماعی و بسترهای مقررات گذاری به عنوان ضرورت مبنای آن لازم می آید. معلولیت و مفاهیم وابسته به آن، با توجه به نگرش قوانین داخلی برخی از کشورها و نیز اسناد حقوقی بین المللی جهت تبیین موضوع، تعریف شده است . سپس تکالیف دولت در دو بخش حمایت های رفاهی و مدنی با لحاظ بعضی ضرورت های حقوق بشری قواعد بین المللی ، مقررات داخلی سایرکشورها، قانون اساسی و قوانین عادی و مقررات موجود در ایران، با نگاه به اصل بهره گیری برابر از فرصت ها، تبعیض مثبت و تمهیدات ارفاقی لازم در خصوص معلولان، مورد بررسی و ارزیابی قرار گرفته است . نقاط ضعف و قوت آن در مراحل قانونگذاری و اجرایی ، با استناد به قوانین و واقعیتهای موجود در جامعه بررسی و شناسانده شده است .

کلیدواژه ها:

معلولیت ، توان بخشی ، کنوانسیون حقوق معلولین ، رفاه.