جایگاه ازدواج در الهیات اجتماعی از منظر علامه طباطبایی و ابن عاشور

ازدواج در الهیات اجتماعی دارای جایگاهی بس رفیع و والا است ؛ بدین سآنکه ازدواج سهمی عظیم در حرکت درست و شرعی افراد اجتماع داشته و از طریق آن ارتباط صحیح زن و مرد در راستای تولد و تربیت شایسته فرزندان صالح و نسلی آیندهساز در جامعه اسلامی شکل می گیرد. این تحقیق به روش تطبیقی و شیوه تحلیلی -توصیفی در پی بررسی نقاط افتراق و اشتراک دیدگاههای علامه طباطبایی در تفسیر المیزان و شیخ ابن عاشور در تفسیر التحریر و التنویر در مورد جایگاه ازدواج در الهیات اجتماعی است و با مقایسه تطبیقی این موارد به عنوان نقاط اشتراک دیدگاهها به دست آمده است : ۱-زنا و عدول از راه شرعی باعث تباهی نسل ها و آسیب به شجره خانوادگی می شود. ۲-ازدواج باعث ایجاد مودت و رحمت بین زن و شوهر و همچنین بین والدین و فرزندان می گردد. ۳-ازدواج تنها راه تولد و تربیت صحیح و شایسته فرزندان است . همچنین نظر علامه مبنی بر اطفاء غریزه جنسی به عنوان نقطه شروع حرکت به سوی ازدواج و اعتقاد به زشتی زنا در همه مکاتب و گرایش ها از نقاط افتراق دیدگاهها است که علامه در المیزان بیان کرده و شیخ ابن عاشور نسبت به آن در تفسیر خویش ساکت است .

کلیدواژه ها:

ازدواج ، الهیات اجتماعی ، علامه طباطبایی ، ابن عاشور