نوجوانان ؛ بزهکار یا بزه دیده ، پیشگیری از آسیب ها از منظر روانشناختی

پدیده بزهکاری نوجوانان ریشه در عوامل مختلفی می تواند داشته باشد که هر عاملی می تواند به عنوان یک متغیر کنترل بر رویکردهای بزهکارانه شخص نوجوان به عنوان متغیر اصلی در پژوهش های تخصصی جرم شناختی و روان شناختی سنجیده و موردتوجه واقع گردد، با توجه به نسبی بودن مطالعات علوم انسانی که بدان قائل هستیم به هیچ وجه نتایج در خصوص هر فرد یا گروهی به راحتی و به صورت مطلق قابل تعمیم به دیگر گروه ها نیست . سوال اصلی این مسئله است آیا علی الاصول بین رویکردهای شخصیتی نوجوانان بزهکار و راه های مقابله و پیشگیری از جرائم در آن ها در جامعه رابطه علی و معلولی و منطقی برقرار است یا خیر؟ باتوجه به ماهیت موضوع این پژوهش از نوع کاربردی و با روش کیفی ، تفسیری و همچنین رویکرد توصیفی ،تحلیلی است . فلذا با توجه به ماهیت موضوع ، گردآوری اطلاعات از طریق کتابخانه و اینترنت صورت پذیرفته است .در زمینه ارتباط بین صفات و ویژگی های شخصیتی عمده و بزهکاری این است که یک انسان صفات و گرایش هایمختلفی دارد و لزوما یک صفت واحد و منحصربه فرد نمی تواند پیش بینی کننده بروز رفتار بزهکارانه در فرد باشد بلکه آنچه مهم است نحوه ترکیب و تعامل بین این صفات است . ایجاد نگرش های مثبت در نوجوانان نسبت به قوانین و مقررات و ...، مهار گری اعتدال گرایانه نوجوانان در انتخاب دوستان مناسب توسط خانواده و مدرسه ، واکنش مناسب نسبت به رفتارهای نادرست نوجوان و تنبیه آن ها از طریق عدم ابراز توجه به آن ها در جهت کاهش رفتارهای بزهکارانه گام برداشت . می تواند باعث پیشگیری از بزهکاری جامعه هدف شود.

کلیدواژه ها:

بزهکاری ، بزه دیدگی ، آسیب اجتماعی ، جرم ، روانشناسی