نگاهی آسیب شناسانه بر معضل اجتماعی روسپیگری به عنوان آورده مدرنتیته از منظر آموزه های تطبیقی اسلام و رهیافت های حقوق بین المللی

روسپیگری عبارت است از انجام فعالیت های جنسی نسبتا بی رویه ، اغلب در ازای پرداخت فوری پول یا سایر اشیاء قیمتی . این شامل رفتار جنسی با فردی است که همسر یا دوست نیست و می تواند شامل فعالیت های دگرجنس گرا و همجنس گرا باشد. از لحاظ تاریخی ، بیشتر روسپی ها زن بوده اند و بیشتر مشتریها مرد بوده اند. این پدیده روسپی گری یکی از موضوعاتی ست که علیرغم پیشینه ای به قدمت بشریت ، هنوز به عنوان یکی از معضلات جوامع انسانی در سطح نظام بین الملل مطرح است که از این قاعده فراگیر ایران نیز مستثنی نیست . با توجه به رویکرد ایدئولوژیک نظام حاکمیتی و سیاسی در اکثر کشورها این آسیب اجتماعی در کانون توجه قرار می گیرد امری ضد ارزش و بالتبع ضد قانون محسوب می شود. گسترش آسیب های جرم شناختی و جامعه شناختی همانند پدیده دلالی گری بنام »خاله « و ارائه های وارونه از قوانین شرعی »امر صیغه موقت « در جهت تبادل اقتصادی و مالی به عنوان پوششی شرعی و قانونی در جهت صنعت غیرمدون روسپی گری شکل گرفته در ایران در قالب فضای مجازی و برخی دیگر آسیب ها و امثالهم از آثار سوء این قضیه است . در مقاله حاضر در پی این سوال هستیم که مهم ترین عوامل جامعه شناختی و جرم شناختی موجب شیوع پدیده شوم روسپی گری در جوامع می شود چیست ؟ با رویکردی توصیفی و درعین حال تحلیلی با استفاده از روش گردآوری اطلاعات به صورت اسنادی در پی یافتن پاسخی متناسب برای این سوال هستیم . یافته ها نشان می دهد پدیده روسپی گری که از منظر آموزه های دینی معادل قاعده »المشهوره بالزنا« است خصوصا در ایران به مرز پاندمی نزدیک تر می شود.

کلیدواژه ها:

روسپی گری ، خاله دلال ، جامعه شناسی ، جرم شناسی ، عقد موقت