مروری بر جایگاه داوری در دعاوی تجاری در ساختار نظام حقوقی ایران و حقوق بین الملل

داوری نهادی است که از طریق آن اختلاف طرفین به شخص ثالث ارجاع می شود. قضاوت توسط شخص غیر قاضی به نام داور شروع شده پس از استماع دعوای طرفین با صدور حکم داوری پایان می یابد این فرآیند، یک عدالت خصوصی است که اقتدار خود را از تلاقی اراده ی اصحاب دعوی می گیرد. یکی از مهم ترین مباحثی که در خصوص قراردادهای تجاری داخلی و بین المللی قابل طرح است ، بحث حل و فصل اختلافات می باشد که در بسیاری از موارد با غفلت و بی توجهی طرفین قرارداد مواجه می شود.بسیار رخ می دهد که طرفین توافق بر روشی برای حل وفصل اختلافات را به زمان حدوث اختلاف موکول می کنند و بدیهی است که در زمان حدوث اختلاف میزان تفاهم و اعتماد متقابل میان طرفهای قرارداد به اندازه ای نیست که حصول توافق در این زمینه را میسر سازد، بنابراین با سکوت در مورد روش حل و فصل اختلاف در قرارداد و عدم حصول توافق دیگر پس از بروز اختلاف، طرفین ناگزیر از مراجعه به دادگاه ها می شوند. این در حالی است که در بسیاری از موارد حل و فصل اختلافات از طرقی غیر از مراجعه به محاکم قضایی ، بسیار کارآمد تر به شمار می رود. یکی از مهم ترین این طرق توافق بر داوری برای حل و فصل اختلافات می باشد که به ویژه در قراردادهای تجاری بین المللی رواج و اهمیت خاصی دارد.سرعت ، تخصص و نیز هزینه مناسب تر از جمله مزایای توافق به داوری در مقابل رجوع به محاکم برای حل وفصل اختلافات است .در این نوشتار به بررسی برخی نکات برگزیده در مورد استفاده از داوری در حل وفصل اختلافات ناشی از قراردادهای تجاری داخلی و بین المللی می پردازیم .

کلیدواژه ها:

داوری ، دادرسی غیر قضایی ، دعاوی تجاری