بررسی تطبیقی عناصر و منابع مسئولیت مدنی ناشران تبلیغات متنی در فضای مجازی در حقوق ایران و انگلستان

بررسی مسئولیت مدنی ناشی از تبلیغات متنی مستلزم شناخت مبانی و منابع گوناگون است . مبنای مسئولیت برای شخص خاطی در عرصه تبلیغات متنی ، در حقوق ما »تقصیر« است . بر اساس نظریه تقصیر، مسئولیت مدنی بر مبنای تقصیر استوار است ؛ و شخص در صورتی مسئول جبران زیان وارده است که خطایی مرتکب شده باشد. ماده اول قانون مسئولیت مدنی نیز مسئولیت مدنی را بر مبنای تقصیر استوار کرد. مبنای مسئولیت مدنی در فضای مجازی نیز همانند فضای واقعی مبتنی بر تقصیر است و کاربران در صورت وجود ارکان مسئولیت ملزم به جبران خسارت وارده خواهند بود.مطالعه انجام پذیرفته در این پژوهش نشان می دهد که علیرغم اهمیت و دامنه گسترده تبلیغات متنی متاسفانه قواعد حاکم بر مسئولیت مدنی آن، چیزی جز قواعد عمومی حاکم بر مسئولیت مدنی نیست . ارکان مسئولیت در این نوع از تبلیغات متنی ، تقصیر، ضرر، رابطه سببیت با همان ویژگی ها و خصوصیات عمومی شان است . حال آنکه به جهت بلا جبران باقی نماندن خسارات ناشی از فعالیتهای تبلیغات متنی پذیرش این قواعد عمومی بدون در نظر گرفتن برخی ملاحظات معقول به نظر نمی رسد. بررسی احتمالی که در این پژوهش بر روی منابع عام و خاص صورت پذیرفته حکایت از وجود خلاهای جدی و نیاز به اصلاحات اساسی در این حوزه دارد.طبق ماده ۲ قانون تبلیغات، ترویج فروش و بازاریابی مستقیم انگلیس ، جامعه و مصرف کنندگان همراه باشد. تبلیغات کالا باید مطابق قانون انجام شود و مسئولیت اولیه برای رعایت قانون به عهده تبلیغ کنندگان است و سایر افراد درگیر در انتشار تبلیغات مانند موسسات و منتشرکنندگان تبلیغات نیز چنین تعهدی برای رعایت قانون را بر عهده دارند.

کلیدواژه ها:

تبلیغات متنی ، تبلیغات خلاف واقع ، حریم خصوصی ، مسئولیت مدنی