عشق ساری در طبیعت

یکی از نوآوری های حضرت علامه حسن زاده آملی (ره) در زمینه تربیتی ، دیدگاه خاص ایشان در مورد طبیعت و باصطلاح دنیا می باشد. آن ولی خدا در آثار خود از عالم دنیا و طبیعت ، به رحم انسان تعبیر کرده اند و مکررا رحم طبیعت را کارخانه انسانسازی معرفی کرده اند، که بزرگترین صنع الهی است . در گذشته برخی از اهل تصوف عالم ماده را پست و ظلمتکده خطاب می کردند، که ایشان برعکس ، عالم طبیعت را عشق آباد معرفی می کنند. با توجه به اینکه عالم ماده دارای میلیاردها کهکشان است و اگر خداوند می خواست هر انسانی را تک و تنها در یک کهکشان قرار می داد تا بدون سد ساخته شود، اما حق متعال با علم عنایی و حکمت الهی خود، عالم ماده را با همه کثرات و مشکلاتش ، بهترین نشئه برای آدم شدن قرار داده است و این بدان معناست که همین زندگی عادی طبق شریعت و طریقت می تواند سلوک الی االله باشد و فقط سلوک در خانقاه نمی باشد. نکته دیگر اینکه انسان در نشئه طبیعت باعمل به شریعت و حرکت در مسیر طریقت می تواند به چهار مرگ ابیض ، اخضر، احمر و اسود برسد و اصلا هدف نظام زیبای عالم ماده و تمام برنامه ریزی های آن بر طبق اصل مسلم حرکت جوهری ، رساندن انسان به این چهار مرگ شریف است که در او ایجاد قابلیت برای رسیدن به مقام فوق تجرد و قرب الهی را فراهم نماید.

کلیدواژه ها:

طبیعت ، دنیا ، علامه حسن زاده ، انسان ، حرکت جوهری