بررسی رابطه متقابل هنر و دین

روشن است که برخی از صفات، در نهاد و فطرت آدمی به ودیعه گذاشته شدهاند. یکی از ویژگیهای فطری انسان ز یباخواهی و ز یباجو یی است . در طول تاریخ این هنر بوده است ، که توانسته با ز یبا نما یی و ز یباآفر ینی بخش زیاد ی از فطرت زیبا خواهی و زیباجویی انسان را پاسخ دهد. از سوی د یگر نیز برخی ادیان ، برنامه ای را ارائه می دهد که همراه و مطابق با فطرت بشر باشد. پس بدون شک ارائه د ین در قالب هنر و بهره جستن از هنر به عنوان یک ابزار در راه هدایت بشر می تواند بسیار موثر باشد. این مقاله با استفاده از روش کتابخانه ای و با مطالعه ی مجموعه کتابها یی که به صورت مستقیم و یا غیرمستقیم به این مقوله پرداخته اند پس از روشن کردن نقش هنر در فطرت و انتخاب های انسان ، به تاثیر آن در گسترش و رشد یک دین می پردازد.

کلیدواژه ها:

هنر ، فطرت ، دین ، گسترش ، محدودیت .