طراحی مدل معماری پایدار در حکمرانی متعالی

مفهوم حکمرانی متعالی به معنای ”governance” تبیین گونه ای از فرمانروایی مطلوب است که علاوه بر حفظ ارزشهای گذشته ، کارکردهایی موفق با چشم انداز آیندهای مطلوب دارد. دنیای پیچیده امروز، این امکان را به این مفهوم می دهد که علاوه بر گونه های مختلف ، از فکت های متعددی بهرهمند باشد. در این پژوهش ، معماری پایدار در جهان محلی ، به عنوان بارزترین فکت عینی از حکمرانی متعالی تبیین شده است . ذائقه جهان مدرن علاوه بر حفظ ارزشهای نامشهود به شدت تحت تاثیر عینیت گرایی معماری است . در دو دهه گذشته چین و کشورهای عربی ، معماری فوق پیشرفته خود را به عنوان مظهر حکمرانی پیشرو به رخ رقبا کشاندند. نمادگرایی معماری در قامت حکمرانی متعالی ریشه در تمدنهای یونان و پارس دارد اما غرب و مکتب کلیسایی از آن بهره فراوان برده است . امروزه کشورهای عربی به عنوان تمدن عینیت گرای نوظهور با شدت هرچه بیشتر در این مسیر سرمایه گذاری می کنند به این دلیل که معماری از ارکان تمدن سازی و مدنیت در حکمرانی متعالی است . نویسندگان این مقاله بر آن هستند تا با طراحی مدل معماری پایدار در جهان محلی پاسخی به فقر تئوری پردازی و محرکی برای رسیدن به حکمرانی متعالی باشد. در این مدل هفت فکت اصلی وجود دارد: دولت پایدار، دانش پایدار، فرهنگ پایدار، روانشناختی پایدار، جامعه شناختی پایدار، اقتصاد پایدار، امنیت پایدار، که به همراه زیر مجموعه های مرتبط با متغییرهای مفهومی ، تشکیل دهنده طراحی مدل معماری پایدار جهاندر محلی هستند. مفهوم»معماری پایدار« هسته مرکزی طراحی این مدل را تشکیل می دهد.