نگاهی تطبیقی به ابعاد و مولفه های مسئله معاد از منظر حکمت اشراق و آیین زرتشت

بی تردید، یکی از دغدغه های اساسی ذهن بشر، مساله نفس و معاد (جاودانگی و مرگ ) است که این مسئله همیشه برای بشر بصورت یک معمای بزرگ مطرح بوده است . در میان مکاتب کلامی ، فلسفی وآیین های مختلف ، دیدگاه ها و نظرات گوناگونی در خصوص نفس و معاد مطرح شده ا ست . مقاله حاضر با روش توصیفی - تحلیلی و با رویکرد کتابخانه ای، بررسی تطبیقی معاد از منظر حکمت اشراق و آیین زرتشت را مورد بحث و بررسی قرارداده و نتایج مقاله بیانگر آن است که : سهروردی پایه گذار مکتب ا شراقی ، با تکیه بر نور مطلق که مبدا ه ستی ا ست و با ا ستمداد از آیات قرآن کریم و متون مفاهیم شریعت سعی داشته است که ارتباط بین روح و مبدا هستی را پس از مرگ حفظ نماید.واز دیدگاه ایشان زندگی نفوس پس از مرگ مراتبی دارند که گروهی سعادتمند، گروهی متوسلان و رهیافتگان به عالم اشباح مجرده هستند و گروهی اهل دوزخ و گرفتار عذابند. اعتقاد به معاد هم از باورهای اساسی آیین زرتشت به شمار می رود. در آیین زرتشت معتقد به حیات پس از مرگ و رستاخیز مردگان بوده ، به گونه ای که در متون اوستایی و پهلوی در موارد متعددی به حیات پس از مرگ و داوری نهایی ا شاره ای شده ا ست . در مجموع اعتقاد به مرگ و معاد، جاودانگی روح ، جدایی روح از جسم پس از مرگ ، از وجوه اشتراک و نحوه رستاخیز از وجوه افتراق می باشد.

کلیدواژه ها:

معاد ، حکمت اشراق ، آیین زرتشت ، وجه اشتراک ، وجه افتراق