بررسی اثر تعدیل کنندگی حمایت سازمانی در رابطه استراتژی های نیروی کار احساسی و نتایج شغلی (مطالعه موردی : شهرداری مرکزی شهر اصفهان )

با افزایش رقابت بین ارائه دهندگان خدمات و توسعه ی خدمات اقتصادی ، اخیرا سازمانها بر روی ارتباطات چهره به چهره بین کارمند و مشتری در ابراز احساسات مناسب تمرکز بیشتری داشته اند. در این راستا پژوهش حاضر به بررسی اثر تعدیل کنندگی حمایت سازمانی در رابطه استراتژی های نیروی کار احساسی بر نتایج شغلی در بین کارمندان شهرداری شهر اصفهان می پردازد. روش پژوهش مطالعه حاضر، توصیفی همبستگی از نوع کاربردی می باشد، جامعه آماری این پژوهش شامل کارمندان شهرداری شهر اصفهان است که ، چون جامعه از نوع محدود است ، طبق فرمول کوکران، تعداد نمونه آماری این پژوهش ۲۱۱ نفر است . برای تحلیل دادههای جمع آوری شده، جهت پایایی از روش ضریب آلفا کرونباخ استفاده شده است ، که مقادیر این آماره برای کل پرسش نامه ۸۷,۰ بدست آمد که از ۷,۰ بیشتر است و در نتیجه پرسش نامه دارای پایایی مورد نظر می باشد. جهت تحلیل فرضیه ها از روش همبستگی پیرسون و مدلرگرسیونی از نرمافزارSPSS و جهت مدل معادلات ساختاری از نرم افزارLISREL استفاده شدهاست ، یافته های پژوهش نشان می دهدکه بازیگری ظاهری بر رضایت شغلی و عملکرد شغلی تاثیر منفی دارد و بازیگری عمیق بر رضایت شغلی و عملکرد شغلی تاثیر مثبت دارد و رضایت شغلی نقش واسطه ای جزئی بین بازیگری ظاهری و عمیق بر عملکرد شغلی دارد و حمایت سازمانی نقش تعدیل کنندگی بین (بازیگری ظاهری و رضایت شغلی ، بازیگری ظاهری و عملکرد شغلی ، بازیگری عمیق و رضایت شغلی ) دارد، ولی حمایت سازمانی نقش تعدیل کنندگی بین بازیگری عمیق و رضایت شغلی ، ندارد.

کلیدواژه ها:

بازیگری ظاهری ، بازیگری عمیق ، رضایت شغلی ، عملکرد شغلی ، حمایت سازمانی ، نتایج شغلی .