تفاوت نمادها در مکتب سمبولیسم اروپایی و شعر موج نو پارسی

اگر بخواهیم شعر معاصر فارسی را به جریانهای مشخص و متمایز از هم تقسیم کنیم ، یکی از مهمترین این جریانها، جریان سمبولیسم اجتماعی خواهد بود. نیمایوشیج ، بنیانگذار و نماینده واقعی این جریان شعری است و شعر »ققنوس« او نخستین تجربه از این دست در شعر معاصر فارسی است .پس از نیما باید از شاعرانی چون شاملو، اخوان، فروغ، کسرایی ، شاهرودی ، آتشی آزاد، خویی و شفیعی کدکنی یاد کرد که در دهه های سی و چهل از قرن حاضر این جریان را به اوج خود رساندند. جامعه گرایی و نمادگرایی دو ویژگی اساسی اشعار در این جریان است . شاعران این جریان با زبانی سمبلیک و تاویل بردا ر، مسایل سیاسی - اجتماعی زمانه خویش را در شعر منعکس می کنند. شعر در این جریان، شعری است متعهدانه و ملتزم. همچنین ویژگی مهم دیگر این جریان، در کنار دو عنصر عاطفه و تخیل ، بر اندیشه و تفکر نیز تاکید بسیار می شود. به کارگیری زبان و واژگان و شیوه بیان حماسی نیز از ویژگیهای دیگر این جریان شعری است .

کلیدواژه ها:

شعر ، موج نو پارسی ، مکتب سمبولیسم ، تفاوت ها ، نماد ها .