نقش آموزش و پرورش و مدرسه و خانواده در آموزش علوم اجتماعی

بی شک خانواده، به عنوان نهادی مقدس و بی بدیل ، نخستین ، مهم ترین و اصلی ترین پرورشگاه و آموزشگاه فرد محسوب می شود و یکی از نهادهای آموزشی و پرورشی عمده جامعه است . بنابراین بیان هر گونه سخن و اندیشه ای درباره تربیت کودکان و نوجوانان و داشتن هر گونه انتظاری از آنان بی توجه به نقش حیاتی خانواده، سخن و اندیشه ای نادرست قلمداد می شود و انتظاری عبث و بیهوده است . در تعلیم و تربیت فرزندان سوالهای مهمی مطرح هستند (مانند سوالهای مطرح شده) که همه ما پدران و مادران، معلمان و مربیان باید صمیمانه و صادقانه به آنها بیندیشیم و پاسخ مناسب بدهیم . اساس یک جامعه سالم را خانوادههای سالم می سازد. هر فردی در خانوادهای به دنیا می آید، بزرگ می شود و تکامل می یابد. این خانواده سالم است که انسان سالم پرورش می دهد. خانواده سالم ، خانوادهای است که به نیازهای همه جانبه اعضای خود در گستره حیات توجه دارد و سعی می کند به انتظارها و نیازهای آنان به شیوههای درست پاسخ دهد. خانواده سالم ، خانوادهای است که در اندیشه پرورش انسانهای رشید است و انسانهای رشید، کسانی هستند که به رشد همه جانبه نایل شدهاند. بدیهی است برای نایل شدن به رشد همه جانبه ، توجه به نیازهای همه جانبه و آموزش همه جانبه ضروری است . توسعه انسانی رکن اصلی توسعه پایدار است و باید برای ارتقای کیفیت آموزش در کشور تلاش شود. وظیفه آموزش و پرورش در جامعه شناخت و حل نیازهای فکری جوانان است . تعلیم و تزکیه نفس و آموزش فلسفه معانی زندگی به نسل های آینده از مهمترین وظایف معلمان است . در جامعه ای که علم و دانایی ، محور توانمندی و توسعه جوامع بشری باشد ارتقای کیفی آموزش و تربیت نسلی پرسشگر و خلاق امری ضروری است .توسعه کمی و کیفی آموزش، توسعه مشارکت عمومی ، ارتقای سلامت و بهسازی منابع انسانی از مهمترین اولویت های کاری آموزش و پر ورش می باشد .

کلیدواژه ها:

دانش آموزان ، معلمان ، خانواده ، مدرسه ، علوم اجتماعی .