چگونگی اصلاح روند علوم بین رشته ای در بستر مطالعه تطبیقی علوم انسانی سکولار با علوم انسانی اسلامی

رشد فناوری و شکل گیری دانشگاه های نسل سوم و چهارم در عرصه آموزشی باعث توسعه و گسترش علوم بین رشته ای شده است . این علوم به فراخور ظرفیت و انعطاف آموزشی در عرصه های فناوری و نوآوری ، کارآمد شده اند. تا جایی که در گستره علوم انسانی ، گاه پیشنهاد می شود که این علوم شاکله موثرتری داشته باشند و با هدف کارآفرینی ، ترویج شوند. همین رویه ، این ذهنیت را تقویت کرده است که گسترش علوم بین رشته ای با هدف کارآفرینی و ثروت آفرینی ، می تواند باعث بی توجهی و وقفه در روند توسعه علوم انسانی اسلامی شود. از این رو در این نوشتار، سعی در بررسی این مسئله داریم که علوم بین رشته ای ، چه جایگاهی در گستره علوم انسانی اسلامی می توانند داشته باشند و چه ره نگاشت مدبرانه ای می توان برای توسعه آنها به موازات توسعه علوم انسانی اسلامی ترسیم ساخت ؛ به بیان دیگر، جهت دهی علوم بین رشته ای به موازات علوم انسانی اسلامی چگونه می تواند باشد که آسیب های علوم انسانی سکولار بر شاکله آن متصور نباشد. از این رو سوال اصلی در این مقاله این است که اصلاح روند علوم بین رشته ای در بستر مطالعه تطبیقی علوم انسانی سکولار با علوم انسانی اسلامی چگونه و در چه چارچوب سیاستی می تواند باشد؟ در این راستا برای پیشبرد پژوهش از روش کیفی تحلیل اسنادی و برای گردآوری داده ها از ابزار فیش برداری از منابع مختلف بهره گرفته شده است . براساس یافته های این پژوهش ، در عین کاربست پیوست سیاستی موثر برای توسعه علوم بین رشته ای در دانشگاه ها، باید سطوح کلان، خرد و میانی سیاستی ، تقویت علوم انسانی اسلامی را با در نظر گرفتن رویکرد بین رشته ای مدنظر قرار دهند.

کلیدواژه ها:

علوم انسانی ، علوم انسانی اسلامی ، علوم بین رشته ای ، علوم انسانی سکولار ، سیاستگذاری ، رویکرد بین رشته ای