بررسی تجربه های نزدیک به مرگ از منظر حکمت متعالیه

مرگ، یعنی خروج روح از بدن و انتقال آن از عالمی به عالم دیگر. مرگ موقت یعنی خروج روح از بدن و بازگشت دوباره به بدن. تجربه نزدیک به مرگ، تجربه شخصی بوده، که گاهی آرامبخش یا منفی و یا بدون هیچ حس خاصی به وقوع می پیوندد، حکمت متعالیه خاصیت میرایی انسان را حرکت رجوعی نفس به سوی غایت او منوط به فانی شدن بدن مادی می داند. نتیجه :۱. جسم قبل مرگ مختل شده و نمی تواند روح را نگهدارد. ۲.تجربه تجربه گران خالی از توهم و اختلال روانیست .۳. هم تجربه گران و هم ملاصدرا عالم برزخ را باور دارند.۴. هر دو معتقدند هنگام مرگ روح دچار حالات برخواسته از اعمال می شود.۵ هر دو معتقدند از ابعاد وجودی انسان فقط روح باقی می ماند.۶. روح بدون جسم حیات دارد ولی جسم بدون روح فنا می شود.۷. هر دو انسان را جاودانه می دانند. ۸. تجربه گران هنوز روحشان تکامل نیافته است .روش تحقیق ،تحلیلی ،توصیفی وکتابخانه ایی است .

کلیدواژه ها:

مرگ ، مرگ موقت و تجربه نزدیک به مرگ ، برزخ ، حکمت متعالیه .