ارزش و نگار مصلحت کودک در حضانت پروراندن با دیدگاه فقهی

یکی از ابتکارات ماده ۶ قاعده حمایت از خانواده تصویب شده ۱۳۹۱ عطا کردن نمایندگی به مادر در رویه دادرسی درخواست گذرانه کودک یا دیوانه است. در تفسیر این ماده قاعده دو دیدگاه گوناگون بحث می شود بعضی آن را از باب قرار دادن سرپرستی قهری میدانند؛ برخی دیگر بر این اعتقادند که ماده قاعده دادن نوعی از نمایندگی به مادر شبیه نهاد وکالت یا قیمومت است. هر کدام از این دو دیدگاه آثار حقوقی گوناگونی در مسئولیت و اختیارات مادر برجای میگذارد که مقاله حاضر با بهره گیری از روش تحلیلی توصیفی به تبیین ماهیت و اساس نمایندگی مادر در دعوای درخواست گذرانه کودک پرداخته است. نتایج مقاله از این است که هدف قاعده گذار از تسلیمی نمایندگی به مادر تایید سرپرستی قهری جهت مادر نیست بلکه بر اساس و قواعد فقهی، من جمله قاعده تجویز در شیء با تجویز در لوازم آن و رویه جاری قضایی و رعایت مصلحت و غبطه کودک فقط دادن نمایندگی و بایسته دادرسی و دادخواهی است. از دسته اهم آثار این تئوری این است که آثار حقوقی سرپرستی قهری من جمله حق ولی در اموال مولی علیه اسقاط ناپذیر بودن و غیر استعداد منقول و انتقال بودن حق سرپرستی بر این گونه نمایندگی شامل نمیشود.

کلیدواژه ها:

حق دادرسی قاعده حمایت از خانواده ۹۱ گذرانه کودک نمایندگی مادر ، سرپرستی مادر