بررسی اهمیت شعر نو در زبان و ادبیات فارسی

هدف از این مقاله بررسی اهمیت شعر نو در ادبیات فارسی می باشد که به روش کتابخانه ای انجام گرفته است . عواملی مثل آشنایی با فرهنگ غرب اعزام دانشجو به خارج، رواج روزنامه و رزونامه نگاری ، ایجاد دارالفنون و... که زمینه انقلاب مشروطیت را در ایران فراهم کرد؛ لزوم تجدید نظر در ادبیات را نیز، ایجاد کرد. البته احساس نیاز به تحول در ادبیات فارسی بی سابقه نبود اما کمیت و کیفیت آن تفاوت اساسی با تحولات سده اخیر داشت . کوشش برای تجدد در شعر، چیزی نیست که با نیما یا مشروطه آغاز شده باشد. خاقانی ، نظامی و اقمارشان در قیاس با اعران قبل از خود عالما و عامدا شیوه شعر را مورد تجدید نظر قرار دادند. کوشش صوفیه یکی از بزرگترین قدمها در حوزه تجدد شعر فارسی بوده است . اقدام شاعران سبک هندی که تمام توجهشان به تازگی خیال بود نیز تلاشی در این راستا بود؛ اما از آنجا که هر یک از این اقدامها از بینشی یک بعدی سرچشمه می گرفت با توفیق همراه نبود. (امین پور؛ ۱۳۸۴: ۴۷۴) حتی تلاشهایی هم که پیش از نیما و مقارن انقلاب مشروطیت و پیش و پس از آن صورت گرفت راه به جایی نبرد. از جمله سه تابلوی مریم از میرزاده عشقی که به مسائل اجتماعی و روزمره می پردازد، منظومه های ایرجمیرزا که زبان محاوره را در آن به کار می گیرد.

کلیدواژه ها:

شعرنو ، نیمایی ، فارسی ، ادبیات