سیر تحول هنر قالی بافی در دوره ایرانی اسلامی تا معاصر

هنر قالی بافی از اصیل ترین هنرهای ایرانی و دارای سابقه ای بس طولانی در این سرزمین است. قالی به سبب مواد تشکیل دهنده آن از عمر چندانی برخوردار نیست و از ابتدای پیشرفت انسان و جامعه اطراف او نقش مهمی را در زندگی انسانها ایفا کرده است و به عنوان هنر دستی و فعالیت خانگی از روزگاران قدیم در خانواده های ایلی روستایی و با شهری رواج داشته است. قالیبافی در اکثر نقاط ایران جزو هنرهای دیرینه و کهن محسوب می شود و عمری به بلندای تاریخ هنر و فرهنگ ایران دارد و نمادی از ذوق و سلیقه ایرانی است که به باورها، اعتقادات آداب و رسوم و افسانه های هر خطه از جغرافیای این سرزمین امیخته است و صنعت قالی بافی ایران در طول زمان از قبل از میلاد مسیح تا ظهور اسلام و معاصر دچار تحولات عظیمی شده است و در کلیه آثار هنری قالی باقی مضامین ادبی تاریخی واقعیت گرایی و طبیعت پردازی مشهود است که این سیر تحولی در این مقاله مورد بحث و بررسی قرار گرفته است و نتایج نشان میدهد که این هنر صناعی در دوره صفویه با توجه به نمونه های بر جای مانده در کاربرد نقوش و همچنین رنگ بندی به تکامل می رسد و اکثر طرح های قالی ها نشات گرفته از فرهنگ ایرانی است و با تاسی از اندیشه های عرفان و حکمت اسلامی جهان بینی خاصی را القا می کنند و به تدریج در دوران بعدی کارگاه ها و شرکتهای تولید فرش در ایران افزایش یافته و در حال حاضر ایران در جهان انواع قالی با طرح های مختلف تولید می کند. که گسترش تجارت و صادرات قالی در کشور منجر به افزایش کیفیت و کمیت آن شده است.

کلیدواژه ها:

فرش قالی بافی ایرانی اسلامی ، هنر اسلامی