بررسی تاثیر نهضت ترجمه در فرهنگ سیاسی واجتماعی ایران

جنبش اقتباس و انتقال آثار علمی و فرهنگی تمدنهای غیرعربی (علوم اوایل ) به عالم اسلام از میانه سده دوم تا اواخر سده چهارم. در طول این نهضت شماری از آثار اصلی تمدنهای یونان و ایران و مصر و هند به عربی ترجمه شد که بیشتر در زمینه های طب ، ریاضیات، نجوم، فلسفه و آیین کشورداری بود. با ظهور اسلام، براساس توصیه های قرآن کریم و سفارشهای پیامبر اکرم(ص)، عرب مسلمان به خواندن و نوشتن روی آورد و نخستین گامهای معرفتی خود را با فراگرفتن قرآن آغاز نمود. اما هنوز اتکای بر قوه حافظه سرشار و به تبع آن قبح نگارش، مانع از یادگیری نوشتن و ثبت آموخته ها می شد و همین عامل مانع بزرگ رسیدن جامعه اسلامی به مراحل تکمیلی بود.فرایند عصر فتوحات اسلامی ، رویارویی فرهنگ ها و تمدنهای مختلف و کهنی بود که در سایه آمیختگی آنها، فرهنگ و تمدن اسلامی با همه ویژگی های بارز خود شکل گرفت . هرچند در مراحل نخستین خلافت اسلامی و تا اواسط حکومت امویان، هنوز اعتقاد به عدم پذیرش هر چیز غیر از قرآن و تاکید برقوه حافظه و اجتناب از نگارش، بی اقبالی بسیاری از علوم را فراهم آورده بود، اما با گذشت زمان و در پی رشد معرفتی مسلمانان و نیاز مبرم تمدن نوخاسته اسلامی به آموختن و رسیدن به سرچشمه های اصلی معرفت و علم ، مسلمانان ناگزیر به روی آوردن به ترجمه و نقل متون گردیدند.

کلیدواژه ها:

نهضت ترجمه ، فرهنگ سیاسی ، اجتماعی ایران.