فرصت ها و چالش های گفتمان انقلاب و دیپلماسی در سیاست خارجی جمهوری اسلامی ایران

انقلاب اسلامی ایران در سال ۱۳۵۷ شمسی ، رویدادی محوری در تاریخ معاصر ایران و منطقه خاورمیانه بود. این انقلاب، دگرگونی عمیقی در ساختار سیاسی ایران ایجاد کرد و در عین حال، بر سیاست خارجی این کشور نیز تاثیر بسزایی گذاشت . گفتمان انقلاب که بر پایه ی اصولی همچون ضد امپریالیسم ، عدم وابستگی و حمایت از مستضعفان بنا شده بود، چارچوب نوینی را برای سیاست خارجی جمهوری اسلامی ایران ترسیم کرد (پیشینه ). مسئله اصلی این مقاله ، بررسی فرصت ها و چالش های گفتمان انقلاب و دیپلماسی در سیاست خارجی جمهوری اسلامی ایران است . در واقع ، این پژوهش به دنبال پاسخ به این سوالات است که گفتمان انقلاب و دیپلماسی چه فرصت هایی را برای سیاست خارجی ایران به وجود آورده و چه چالش هایی را فراروی آن قرار داده است ؟ (مسئله ). فرضیه این مقاله بر این استوار است که گفتمان انقلاب و دیپلماسی ، دارای پیامدهای دوگانه ای برای سیاست خارجی جمهوری اسلامی ایران است . از یک سو، این گفتمان فرصت های جدیدی را برای ارتقای استقلال و خوداتکایی ، گسترش روابط با کشورهای همفکر و حمایت از جنبش های آزادیبخش فراهم می کند. از سوی دیگر، این گفتمان می تواند منجر به تنش با قدرت های بزرگ، انزوای سیاسی و اقتصادی و دشواری در تعامل با بازیگران منطقه ای شود (فرضیه ). این مقاله با استفاده از روش تحقیق کیفی و با تحلیل اسناد و منابع مرتبط با سیاست خارجی جمهوری اسلامی ایران، به بررسی موضوع می پردازد (روش). یافته های این مقاله نشان می دهد که گفتمان انقلاب و دیپلماسی ، نقش مهمی در سیاست خارجی جمهوری اسلامی ایران ایفا کرده است . این گفتمان، ضمن ایجاد فرصت هایی برای ارتقای استقلال و خوداتکایی ، گسترش روابط با کشورهای همفکر و حمایت از جنبش های آزادیبخش ، چالش هایی را نیز به وجود آورده است که مهمترین آنها عبارتند از: تنش با قدرت های بزرگ، انزوای سیاسی و اقتصادی و دشواری در تعامل با بازیگران منطقه ای (یافته ).

کلیدواژه ها:

انقلاب اسلامی ، سیاست خارجی ، گفتمان انقلاب ، دیپلماسی ، فرصت ها ، چالش ها