مفهومشناختی »زمان« در اندیشه شعری شفیعی کدکنی بر اساس مجموعه نامهای به آسمان

زمان از مفاهیم مهم ذهنی انسان است که همواره برای او چالش انگیز بوده و در حسرت از د ست دادن آن، به جست و جویش برخاسته است، بویژه در شعر معاصر یکی از مفاهیم کلیدی برای شناخت بهتر انسان و محیط پیرامون اوست. این مفهوم در شعر شفیعی کدکنی نیز حضور برجسته ای دارد. با برر سی شعرهای او دریافتم که شاعر دچار غربت زمانی ا ست؛ از این روی با سفری درونی و ذهنی در صدد یافتن و بد ست آوردن لحظات و فر صتهایی ست که برایش وجود ندارند. در پژوهش حا ضر سعی داریم تا با روش تحلیلی-توصیفی و رویکرد تطبیقی و کاربست نظریهای و با بیان نمونه هایی انتخابی از اشعار او که از مجموعه نامهای به آسمان آورده شده، نوع مواجهه شاعر معاصر با مفهوم زمان را از رهگذر دو نظریه استعاره مفهومی از لیکاف و جانسون و نظریه هانری برگسون برای مخاطبان ارائه دهیم. شفیعی به مانند هر انسان دیگر طرحواره های ذهنی- شناختی از مفهوم زمان دارد که ویژه فردیت شاعر است. برای جستار حاضر ۵ نمونه شعر از مجموعه نامهای به آسمان برگزیدیم و با بررسی و کنار هم قراردادن اشعار متوجه شدیم که شفیعی تفکری تعارض گونه درباره مفهوم زمان دارد. او در پشت شناخت عینی و استعاری این مفهوم، زمان را ذهنی و شهودی میداند. در انتها نتیجه گرفتیم که اندیشه شناختی شفیعی از مفهوم زمان مطابقت با اساطیر غربی دارد.

کلیدواژه ها:

زمان ، طرحواره ذهنی-شناختی ، نظریه برگسون ، نامهای به آسمان ، غربت