تحلیل کهن الگوی خویشتن، ماندالا و پیردانا در سروده های پایداری محمود درویش

ادبیات پایداری فلسطین و به ویژه شعرهایش بر دفاع از مرز و بوم و تلاش برای رهایی آن از نظام اشغالگر اسرائیلی تاکید میکند به همین جهت شاعران مقاومت فلسطین از همهی امکانات زبانی، هنری و مفهومی خود برای بیان پایداری ملت فلسطین بهره برده اند و کهن الگوها از جمله عناصر مورد استفاده ی آنان برای ژرف سازی سروده های پایداریشان بوده است. محمود درویش از شاعران برجسته ی فلسطین، با به کارگیری کهن الگوها و برخی از اسطوره های جهان که وجوه اشتراکی نیز با مفاهیم نمادین ادبیات عربی داشتند، نقش ویژهی آنها را در پروراندن مفهوم پایداری فلسطین نمایان ساخته است. وی اوضاع نابسامان فلسطین را به کمک اسطوره های کهن و کهن الگوهایی چون خویشتن، ماندالا، پیردانا، مادر-زمین، آب، درخت، منجی و غیره ترسیم کرده است. نگارندگان در این پژوهش به تحلیل نحوه ی به کارگیری کهن الگوی خویشتن، ماندالا و پیردانا که هر سه در اتباط با یکدیگرند، در سروده های این شاعر پرداخته اند. ناگفته نماند که درویش هرچند از کهن الگوهای بسیاری برای تبیین مفهوم پایداری فلسطین استفاده کرده، اما کهن الگوی خویشتن، ماندالا و پیردانا کاربرد بسیاری در تبیین مفاهیم پایداری و عاطفی و درونگرایانه بیشتر این اساطیر به گونه ای با مفهوم نوزایی و ولادت مجدد سرزمین فلسطین در ارتباط بوده است.

کلیدواژه ها:

شعر فلسطین ، محمود درویش ، کهن الگوی خویشتن ، ماندالا و پیردانا.