بازی، عامل تشدید کننده یا کنترل کننده ی پرخاشگری دانش آموزان

بازی یکی از مهمترین عوامل اخلاقی در تربیت کودک است. از طریق بازی مفاهیم و ارزشهای اخلاقی به وسیلهکودکان درک می گردند ، رفتارهای خوب از رفتارهای بد شناسایی می شوند، از این رو پژوهش حاضر با هدف بررسینقش بازی ها در بهبود یا تضعیف عملکرد رفتاری دانش آموزان صورت پذیرفته است. روش جمع اوری اطلاعات دراین تحقیق میدانی (کتابخانه ای) می باشد که در تحلیل نتایج و جمع اوری اطلاعات از یافته ها و نتایج تحقیقات وپژوهش های صورت گرفته در این زمینه استفاده شده است. یافته های تحقیق بیانگر این است که کودکان د ربازی با سایر کودکان چگونگی ایجاد ارتباط با آنها را فرا می گیرند و دیگران را بهتر می شناسند و از خود نیزشناخت بهتری به دست می آورند، کودکان در بازی های گروهی راه و رسم زندگی با دیگران را می آموزند و تجاربجدیدی کسب می کنند و بر خلاف باور عمومی، همه بازی های رایانه ای تاثیر سوئی بر رفتار و اخلاق دانش اموزانندارد و بیشترین تاثیر مخرب مربوط به بازی های رایانه ای خشن (جنگی – رزمی) می باشد که خشونت وپرخاشگری را در دانش اموزان تقویت می کند که این رفتار در دانش اموزان برون گرا عموما به صورت پرخاش وزدوخورد و در دانش اموزان درون گرا به صورت استرس، اضطراب و افسردگی نمود پیدا می کند.

کلیدواژه ها:

بازی ، بازی مشارکتی ، پرخاشگری ، تعلیم وتربیت