ارائه مدل فراشناخت بر اساس حل مساله و خودآگاهی با میانجیگری تفکر انتقادی

هدف از این پژوهش ارائه مدل فراشناخت براساس حل مساله و خودآگاهی با میانجیگری تفکرانتقادی در بیندانشجویان دانشگاه آزاد واحد سمنان بود. روش توصیفی از نوع همبستگی بود. جامعه آماری پژوهش شاملدانشجویان دانشگاه آزاد واحد سمنان بودند؛ تعداد ۲۵۰ نفر به روش نمونه گیری خوشه ای چند مرحله ای انتخابشدند. ابزار گردآوری اطلاعات شامل پرسشنامه مهارت های تفکر انتقادی کالیفرنیا (۱۹۹۷)، پرسشنامه حل مسئلههپنر و پترسون (۱۹۸۸)، پرسشنامه حالت فراشناختی انیل و عابدی (۱۹۹۷)، پرسشنامه خودآگاهی (ریلو و الیک،(۱۹۹۸) بود؛ تجزیه و تحلیل داده ها با استفاده از نرم افزار لیزرل و به روش معادلات ساختاری انجام گرفت. یافتهها نشان داد که اثر مستقیم تفکر انتقادی به عنوان متغیر میانجی بر فراشناخت، مثبت و معنادار است. اثراتمستقیم دو متغیر حل مساله و خود آگاهی به عنوان متغیر های برونزاد بر متغیر فراشناخت نیز مثبت و معنا داراست. همچنین اثرات مستقیم دو متغیر حل مساله و خود آگاهی به عنوان متغیر های برونزاد بر متغیر تفکرانتقادی به عنوان متغیر میانجی نیز مثبت و معنادار است. همچنین اثرات غیر مستقیم دو متغیر حل مساله و خودآگاهی به عنوان متغیر های برونزاد (با میانجیگری متغیر تفکر انتقادی) بر متغیر فراشناخت نیز مثبت و معنا داراست. همچنین اثرات کل دو متغیر حل مساله و خود آگاهی (یعنی تجمیع اثرات مستقیم و غیر مستقیم) نیز برمتغیر فراشناخت به مثبت و معنادار است (۰۵ / ۰ > p). نتایج این پژوهش نشان داد که فراشناخت توسط متغیر هایمدل پیش بینی می شود. یکی از نتایج پژوهش آن بود که تفکر انتقادی بر فراشناخت تاثیر مثبت و معناداری داردبه عبارتی با افزایش تفکر انتقادی فراشناخت نیز افزایش پیدا می کند.

کلیدواژه ها:

فراشناخت ، حل مساله ، خودآگاهی ، تفکر انتقادی