اثربخشی هیپنوتراپی بر خودکنترلی و میزان سازگاری پسران شکست خورده عاطفی ۱۸ تا ۳۰ سال

هدف از پژوهش حاضر اثربخشی هیپنوتراپی بر خودکنترلی و میزان سازگاری پسران شکست خورده عاطفی ۱۸ تا ۳۰ سال شهر همدانبود. روش پژوهش حاضر از نوع آزمایشی با پیش آزمون-پس آزمون با گروه کنترل بود. جامعه آماری این پژوهش شامل پسران شکستخورده عاطفی ۱۸ تا ۳۰ سال شهر همدان بودند. از بین جامعه مورد نظر نمونه ای به حجم ۳۰ نفر به صورت در دسترس انتخاب و واردمطالعه شدند و سپس به صورت تصادفی در دو گروه مداخله (۱۵ نفر) و کنترل (۱۵ نفر) جای گرفتند و پیش آزمون از هر دو گروهگرفته شد. پس از پایان جلسات هیپنوتراپی به مدت ۸ جلسه برای گروه آزمایش، پرسش نامه های ۳۶ گویه ای خودکنترلی تانجی وهمکاران (۲۰۰۰) و پرسشنامه سازگاری پرسشنامه ۸۴ گویه ای و ینبرگر (۱۹۷۱) به عنوان پس آزمون به افراد نمونه داده شد. سپسداده ها توسط نرم افزار ۲۴ spss و آزمون کوواریانس چند متغیره مورد تجزیه و تحلیل قرار گرفت. یافته های تحلیل کوواریانس اینمطالعه نشان داد که میانگین نمرات خودکنترلی و سازگاری در پس آزمون به ترتیب (۵۰ / ۱۲۶) و (۷۰ / ۱۳۱) نسبت به میانگین گروهکنترل در متغیر خودکنترلی و میزان سازگاری به ترتیب (۵۰ / ۱۰۷) و (۸۰ / ۱۱۵) بالاتر بود. به عبارت دیگر میتوان چنین نتیجه گرفتکه هیپنوتراپی بر میزان خودکنترلی و سازگاری پسران شکست خورده عاطفی ۱۸ تا ۳۰ سال اثر مثبت و معناداری دارد. (P<۰/۰۵)/

کلیدواژه ها:

هیپنوتراپی ، خودکنترلی ، سازگاری ، شکست عاطفی